Alegoría da Fe

Corrado Giaquinto

A escena desenvólvese nun plano celeste asociándose á gloria divina. A imaxe da Fe, personificada nunha matrona sedente, ocupa o centro da composición. Ao seu arredor dispóñense toda unha serie de figuras alegóricas e anxélicas, que se moven con gran enerxía, dinamizando na espiral que conforman e en sentido ascensional, o conxunto contido nun marco oval. O espazo estrutúrase de forma que provoca sensación de profundidade, de fantasía, como consecuencia do contraste entre zonas de luz dourada e as imprimacións celestes. O Museo do Prado depositou a obra na Sociedade Económica de Amigos do País (R.O. de 19 de xullo de 1886), para posterormente ser depositada na USC.

Ficha técnica

Número de referencia: IBC0000158

Autoría: Corrado Giaquinto

Título: Alegoría da Fe

Temas:

Alegórico

Relixioso

Data: 1720

Técnicas:

Óleo

Dimensións:

Alto: 99 cm Ancho: 74 cm

Materiais:

Liño

Localización: Colexio de San Xerome Reitoría

Obras relacionadas

Carlos de Miguel Alonso

Manuel Aramburu Núñez

Retrato do catedrático de Dereito Procesal don Carlos de Miguel Alonso, que foi decano no período de 1959-1961

Crucifixo da agonía

José Ferreiro

1804

Cristo crucificado, con tres cravos e pano da pureza que anudado na cadeira, cae voante. Destaca como característica Ferreriana, o arco que debuxa a liña do corpo, así como a marcada anatomía do torso ou a dureza ósea das cadeiras. A cabeza lixeiramente ladeada hacia atrás, imprime gran serenidade, a pesar de que representa o momento da expiración.

Esfera celeste

Delamarche. París

1818

Representación do ceo coas constelacións

Gravado abstracto

Leopoldo Nóvoa García

Dentro da non figuración, constante na produción de Nóvoa, insinúa formas xeométricas a través de relevos, como o rectángulo que emerxe do fondo, ou cores, como o triángulo negro, illado na superficie branquecina do cadro. Completa a composición con liñas e fendas. Asinado no a.i.d.: "Novoa 55/100"