Alegoría a Santiago
Esta pintura tamén é coñecida como "Personaxes de Compostela" ou "Festa Popular", no que se descobren os primeiros pasos estilísticos dunha vontade claramente figurativa. O expresionismo dos xestos esaxerados e do matiz popular evoca a imaxinería de Brueghel ou Ensor. A composición reproduce unha escena cotiá na que distintos personaxes individualizados por unha iconografía recoñecible, interveñen no gran teatro da vida, imaxinado nunha pequena praza de Compostela. A narración establécese a través dunha trama festiva onde o entroido, simbolizado pola máscara, infiltrouse silandeiramente no mundo do cotián. O satírico mestúrase co afectivo e o grotesco co amable. Os protagonistas desta mitoloxía urbana son seres que o autor quere que sintan ou sexan sentidos por quen observa o cadro. Asinado no ángulo inferior esquerdo.