Alfonso Costa 3

Pintura e gravado conforman a maior parte da produción artística de Alfonso Costa. A influencia do surrealismo, da obra de Yves Tanguy coas súas paisaxes imaxinarias e seres estraños, están presentes neste gravado. Realizado cunha soa tinta de cor maxenta, o protagonista é unha figura humana, sen cabeza, que sitúa sentada nun espazo irreal, onírico e deforme -selo característico do autor e que revela outra das súas influencias: as imaxes desfiguradas, enigmáticas de Bacon-. É preciso sinalar a súa gran destreza técnica para o debuxo, sobre a que asenta a súa obra gráfica; co debuxo non só estrutura a base da obra, senón que lle permite tamén dar intensidade ás sombras, e crear o volume e a contorna da silueta da figura. Asinado no ángulo inferior dereito. No lado esquerdo, o número de tirada: 9/25

Ecos surrealistas, cubistas e expresionistas compoñen a linguaxe que Alfonso Costa emprega neste gravado, no que compón un mundo imaxinario, irreal e onírico seguindo unha liña que conectaría con pintores como O Bosco, Goya ou Bacon. Xoga coa idea da fragmentación da forma e co espazo ao presentar de costas ao espectador unha figura humana da que tan só lle vemos as pernas; porén, ésta proxecta dúas sombras que nos permiten contemplar a totalidade da mesma e ver dous rostros; trátase dunha imaxe duplicada coma se estivesemos ante o efecto dúplice dun espello. Son figuras humanas fragmentadas e distorsionadas; con todo, Costa permítenos ver unha estrutura anatómica fibrosa, que denota un profundo coñecemento da mesma. O gravado, feito cunha única tinta azul, destaca o dominio do debuxo que lle permite crear a silueta das figuras e potenciar as sombras que crean un gran contraste que evidencia a influencia da pintura metafísica italiana, especialmente da obra de Giorgio De Chirico, ao tempo que crea unha atmosfera surrealista e inquietante. En definitiva, un mundo de soños e imaxinación que é creado polo artista. Asinado inferior dereito. No lado esquerdo o número de tirada: 9/25.

Retrato de Carlos Fernández-Nóvoa Rodríguez, catedrático de Dereito Mercantil e decano de 1968 a 1971. Asinado no ángulo inferior esquerdo.

No primeiro plano desta obra, transcorre a repousada escena do cura rural lendo mentres pasea, nun marco paisaxístico excepcional que pecha o fondo. Así, tralo párroco vemos un primeiro telón arquitectónico, de murallóns e casas, de definidos volumes xeométricos e tras elas un segundo telón, esta vez de altas montañas, facetadas en planos xeométricos, nos que se expón unha ampla gama cromática de verdes. Asinado no a.i.d. "R. Úbeda"