Ángel Martínez de la Riva

Rodríguez de Viguri naceu en Santiago (1881-1945). Cursou a licenciatura de Dereito en Santiago e doutorouse en Madrid. O seu vítor presenta tres partes. Na parte superior hai un frontón no que pode verse unha balanza, unha espada, un cetro e un libro aberto, alusivos ao Dereito, todo isto significando a Xustiza. Abaixo, aos lados, hai dúas cariátides. A da dereita leva un cetro relacionado co deus Mercurio, alusivo aos labores do corpo diplomático ao que pertence e entre ambas móstrase un retrato do persoeiro. Un epígrafe alusivo a Viguri cobre a zona inferior. É obra de Fernando Martín Marqués, de 1923.

José Rodríguez Carracido naceu en Santiago de Compostela (1856-1928), licenciouse en Farmacia pola Universidade de Santiago (1874) e doutorouse na de Madrid (1875). Neste caso, o vítor divide o espazo en tres partes seguindo, en certa maneira, as pautas marcadas por Tito Vázquez no vítor que realiza de Montero Ríos en 1913. Vai introducir, como naquel, a súa imaxe nun medallón. Unha segunda parte está protagonizada polas dúas figuras sedentes, que se mostran coas cores propias dunha grisalla dispostas de costas e partindo dunha mesma base. Como terceira parte, unha epígrafe completa o espazo do vítor. Datada en 1916, é obra do pintor Fernando Martín Marqués.

Aínda que apenas se coñecen datos do autor, si que se sabe que participou en distintas exposicións rexionais en Santiago con retratos, xénero que domina con mestría. Nesta obra representa a Jesús Novoa López, catedrático de Medicina na facultade compostelá. Seguindo a corrente realista das primeiras décadas do século XX, o retrato está fortemente influenciado pola aparición da fotografía, (xa o autor, xunto a sinatura, sinala que o realiza a partir dunha fotografía) o que trasmitía unha sensación de inmediatez e verismo visible no rostro, logrando unha gran caracterización do personaxe visible na expresión e no bigote. Vai vestido con traxe no que sobresae a medalla peitoral, de medio corpo. O personaxe, aínda que frontal, xira lixeiramente a cabeza cara o seu lado esquerdo ante un fondo neutro. O autor transmite a sensación de profundidade ao xogar coas gamas dos grises no fondo, máis escuro cara o lado esquerdo e aclarándoo no dereito, sobre todo no perfil da figura, froito dunha maior luminosidade.

Xan Barcia naceu e morreu en Santiago (1852-1926) e foi catedrático de Anatomía desta Universidade desde 1894. Unha placa honrando a súa figura dispúxose orixinariamente no Hospital Real sendo posteriormente trasladada á Facultade de Medicina; débese a Eiroa. Presenta un retrato en bronce que se inspira nunha fotografía dos seus últimos anos, incorporándose a un marco de pedra no que se redacta unhaepígrafe en galego deixando, así, constancia do galeguismo que di así: XAN BARCIA CABALLERO/ MEDICO E POETA/ NACEU N´ESTA CASA O … /25 D OCTUBRO DO 1852--- FINOU NO/ 10 D OCTUBRO DO 1926. Complétase con outra epígrafe, en letras menores que di o seguinte: TRASLADADA DO HOSPITAL Á FACULTADE DE MEDICINA.