Bandexa octogonal de cristal de rocha

Xerra de cristal e bronce de base campaniforme, profusamente decorada con motivos vexetais. Forma conxunto cunha cunca e unha bandexa, tamén de cristal, e está datada en tempos de Filipe IV (1604-1665). Está situada na vitrina esquerda do cadeirado do salón de graos de San Xerome e forma parte do Gabinete de Curiosidades creado en 1841. 

Seguindo o esquema de vítor heráldico, fanse referencia aos méritos do homenaxeado por medio dunha serie de elementos. Centran a composición dous escudos: á esquerda o persoal e á dereita o da USC; ambos están unidos por unha banda de cinta branca e dourada da que colga unha cruz: trátase da Orde de Isabel a Católica coa que foi recoñecido Telmo Maceira. Na parte superior dos escudos, o tetragramaton, símbolo da Trinidade, composto polo triángulo que se apoia nunha basa, e a pomba. Complétase o vítor co capelo de cardeal verde do que saen os cordóns de seis borlas que fan referencia ao carácter de bispo do personaxe. Por último, aparecen unha serie de motivos decorativos: rosetas nas esquinas e dúas follas que saen da cruz de Isabel a Católica. Na parte inferior pódese ler: "AL EXMO É YLMO. Sr. Dr. Dn. TELMO MACEIRA, DEL GREMIO Y CLAUSTRO DE ESTA UNIVERSIDAD. DEAN DE LA SANTA YGLESIA DE TUY, CABALLERO DE LA REAL Y DISTINGUIDA ORDEN DE CARLOS 3º. GRAN CRUZ DE LA DE YSABEL LA CATOLICA PREDICADOR DE S. M. OBISPO DE MONDOÑEDO EN EL AÑO DE 1852. Y DE TUY EN EL DE 1856. SENADOR DEL REINO. &. &."

Santo Toribio de Mogrovejo (1538-1606) recibiu o grao de licenciado en Canons en Santiago en 1568. A partir de 1767 conta cun retablo propio na igrexa dos xesuítas, hoxe da Universidade. O seu vítor dispúxose sobre a porta que enlaza co templo desde o claustro universitario. Un escudo de armas enaltecido por un dosel e os voos duns anxos, así como a mitra, o palio e o báculo, alusivos á condición de prelado e á escribanía e uns documentos relativos ao seu papel de escritor, completan a composición con longo epígrafe relativo á súa persoa. Garda afinidades con obras do pintor José Garabalo Louzao e outros vítores realizados arredor a 1850.

Neste vítor de Manuel Pardo (1759-1839) preséntase o escudo de Fonseca, sostido por unha columna estriada e rodeado por unha grilanda. Tamén unha figura portadora leva na súa destra unha coroa, relacionada co honor que lle é debido e co que cabe, ademais, vincular o bonete negro e outros elementos anexos dispostos ao pé de dita columna. Como fondo disponse un templo da Sabedoría, en tanto que diante, a un lado, poden verse tanto libros -cuxos lombos aluden a Sócrates e Cicerón- coma símbolos do exercicio da Xustiza: a balanza e o feixe de lictores. Na outra parte, hai unha figura sedente cunha pluma nunha man mentres sostén un libro aberto; nel pode lerse SUADE/ RE, que cabe entender como alegoría da Historia. Abaixo hai unha epígrafe que data a obra en 1827. Fíxose para o Colexio de Fonseca.