Bodegón

A tradición, a natureza e o cotián son eixos fundamentais na obra que desenvolve Manuel Prego (1915-1986) desde os seus comezos. Seguindo esa dirección, parte dun xénero pictórico convencional, a presentación dun bodegón, unha sinxela cesta con froitas pousada sobre unha superficie, que se recorta sobre un fondo neutro.

Desde esa óptica intimista que desprende a obra do artista, o máis destacado desta composición é o enfoque no que a ofrece. Preséntase en primeiro plano, practicamente envorcado cara a quen observa a obra. Suxire un certo desequilibrio, como se puidese caer en calquera momento. Destaca a maneira na que emprega a cor, compoñendo as figuras e os contrastes de luces e sombras por medio de pinceladas cargadas de pigmento; pequenos golpes de cor que enchen de vida e expresión unha escena tan sinxela. En especial, chama a atención o xeito en que a compón coa cor branca, que mestura con outras tonalidades, para causar un efecto visual vibrante.

A través deste bodegón, Prego de Oliver deixa clara a influencia que, desde o punto de vista temático, ten a pintura barroca española e holandesa. No relativo á composición, apréciase o gusto por aquela escola de artistas que, como El Greco ou Goya, revolucionaron a maneira de pintar a través do emprego da cor, aínda que tamén é xusto dicir que a Prego de Oliver non lle resulta allea a obra dos artistas impresionistas e postimpresionistas, en especial a de Cézanne.

Manuel Prego de Oliver é deses artistas fieis á súa cidade de orixe, neste caso Ourense, na que nace e morre, sendo un dos mellores representantes no ámbito da pintura contemporánea. Paradoxalmente non pertence a ese grupo de artistas que desde pequeno sentira a necesidade de formarse nunha carreira dirixida ao mundo das Artes. Tampouco é fillo dunha familia vinculada con esta disciplina. De feito, podería dicirse que a súa primeira chamada cara o que logo constituirá o seu oficio vaina ter sendo profesor nunha aldea próxima a Allariz. É nesa contorna, na que el vive feliz, onde comeza a explorar o mundo da pintura. Sucede isto nos anos previos ao comezo da Guerra Civil, despois da cal será apartado do seu cargo como docente. A partir daquela, empeza a súa verdadeira carreira artística.

O máis significativo da súa obra é que nace da súa propia exploración e formación no mundo da pintura, actividade que complementa co seu gusto pola lectura. Como amigo de Vicente Risco, adoita participar nos faladoiros do Grupo Volter, Os Artistiñas, en Ourense. Isto facilitoulle moverse no contexto cultural e intelectual galego, coñecer de preto os membros do Grupo Nós e achegarse ás novidades procedentes doutros puntos europeos. Tamén estas reunións lle serviron para ilustrar unha galería de retratos dos participantes.

Malia que na súa traxectoria artística se aprecia certa evolución, pode dicirse que existe unha estabilidade no relativo ao que a presentación de temas se refire. O artista, lonxe de facer unha pintura de compromiso social, mantense dentro dese cadro de pintores que optan por reflectir o desenvolvemento cotián da vida, os momentos de felicidade que dela se desprenden ou o paso do tempo e o que iso significa. Foi certamente revolucionario na maneira na que presenta estes temas e por iso pode ser incluído dentro do Grupo dos Novos ou dos Renovadores, seguindo a estela de Maside, Colmeiro, Souto, Seoane ou Laxeiro…, xunto con Pesqueira, Torras ou Díaz Pardo.

Malia que o seu recoñecemento foi serodio, se se compara con outros artistas, Manuel Prego colaborou cos seus traballos na ilustración de revistas e xornais como ABC. Participou na ilustración de Merlín e Familia e As Crónicas de Sochantre, de Álvaro Cunqueiro. Tamén expuxo en cidades como Madrid, en 1941, e mesmo engrosou a listaxe de artistas muralistas que, como Lugrís, traballaron en Vigo, neste caso deseñando os murais da Estación Marítima da cidade olívica.

E. Bande Rodríguez, 2011: E. Bande Rodríguez, A pintura relixiosa de Manuel Prego de Oliver, Ourense, Deputación Provincial, 2011.

X. A. Castro Fernández, 1993: X. A. Castro Fernández, “Manuel Prego de Oliver”, en F. Rodríguez Iglesias (ed.), Galicia. Arte. Arte Contemporáneo I, vol. XVI, A Coruña, Hércules, 1993, pp. 57-58.

X. A. Castro Fernández et al., 2011: X. A. Castro Fernández et al., Manuel Prego de Oliver. Catálogo da exposición, Ourense, Deputación Provincial.

J. M. García Iglesias, 1989: J. M. García Iglesias, Manuel Prego. Su obra, A Coruña, Fundación Barrié de la Maza, 1989.

D. García Sabell, 1954: D. García Sabell, Seoane, Vigo, Galaxia, 1954.

M. D. Vila Jato, 1996: M. D. Vila Jato (coord.), O Patrimonio histórico da Universidade de Santiago de Compostela, Santiago de Compostela, Universidade de Santiago de Compostela e Parlamento Galego, 1996.

VV. AA., 1985: Prego, Ourense, Deputación Provincial, 1985.