Caras

Discorre o labor de Tomé por liñas que van desde o expresionismo ata a abstracción, decantándose aquí por esta última. Non obstante, o artista parte da tradición pictórica galega con mestres como Seoane ou Laxeiro; do primeiro parece tomar a importancia da cor que se ve nesta obra, e do segundo o carácter matérico da pintura -rasgo que está presente ao longo da súa produción-. Vincúlase co expresionismo a paleta cromática, optando o autor por un forte contraste de cores, neste caso laranxa e azul inundan o cadro. Asinado no ángulo superior esquerdo "X.M. Tomé 93"

Neste debuxo, Tomé amosa unha escena paisaxística na que se perciben as formas das nubes e na esquina o sol. Xunto á paisaxe aparecen as siluetas dunha figura humana e dun touro. O autor xoga coas posibilidades que lle ofrece a técnica do debuxo e crea un xogo de contrastes entre brancos e grises.

Nos seus debuxos Tomé emprega xeralmente unha linguaxe na que se move entre unha influencia cubista e expresionista. Ao cubismo débese o tema: unha natureza morta, un bodegón, no cal vemos unha serie de botellas enriba dunha mesa. Añade Tomé a este tema o busto dun home nun lateral do debuxo en actitude pensativa. Do cubismo é tamén o rigor xeométrico dos elementos que compoñen a obra, construídos con esquemas moi básicos a base de liñas rectas. Do expresionismo Tomé aprende dos grandes mestres galegos, principalmente Laxeiro, de quen toma a solidez do debuxo.

Nesta obra, Tomé xoga coas posibilidades da técnica, co contraste entre o branco e o gris do debuxo, para configurar unha imaxe na que representa un bosque de árbores. Estas redúcense aos seus esquemas fundamentais e mesmo o autor xoga coa ambigüidade da imaxe ao fundir un tronco de árbore cun rostro humano.