Cinco mulleres

Virxilio sérvese da paisaxe da súa contorna, das terras ourensás, para reflectilo na súa obra, o que lle confire un carácter íntimo e sentimental. Compón ordenadamente o espazo pictórico a través dos elementos cos que estrutura a obra: árbores no primeiro termo, campos no segundo, e outeiros no último.  A verticalidade do tronco das árbores contrasta co carácter ondulante das copas e das montañas que Virxilio obtén a través da pincelada, de novo densa; No referido ás cores, vemos a preferencia do autor polo cromatismo forte, neste caso a base de tons verdes e terras. Asinado no ángulo inferior esquerdo.

Xunto coa paisaxe rural, Virxilio traballa tamén a paisaxe urbana, que supón unha ollada á transformación da sociedade galega do momento e a influencia da súa estadía berlinesa. Concibidas coa apariencia de carteis, o autor amosa unha vista dunha vila, na que vemos en primeiro termo as casas e no último as igrexas. Son arquitecturas concibidas xeometricamente, de liñas puras, servíndose do debuxo para individualizar cada elemento mediante trazos grosos. As cores son vivas, destacando os amarelos e laranxas e a pintura é empastada creando os relevos característicos do autor. Asinado no ángulo inferior esquerdo.

O tema da vendima é frecuente nas obras de Virxilio. Neste gravado, o autor compón unha escena na que contrapón o carácter austero e autoabsorbido das mulleres de carácter popular campesiñas, cos panos á cabeza, que están a recoller a uva, coa sensualidade da muller espida do primeiro termo -recurso tan empregado ao longo da historia da arte que neste caso parece recordar as obras de Matisse que o artista galego coñecería na súa estadía en París-. O gravado pon de manifesto as extraordinarias cualidades de Virxilio para o debuxo, neste caso minucioso, de trazo sinxelo e curvilíneo. Asinado a. i. d. "Virxilio" e número de serie no a.i.e. 55/100. Tinta cor sepia

A asimilación plena dunha linguaxe artística, levará a Virxilio a realizar distintas series. Esta obra forma parte da que ten sobre a vide e a uva -o tema da vendima está presente na súa obra coa que fai alusión á súa infancia no Ribeiro de Beade-. Nela vemos como se converten nos únicos elementos cos que cobre a totalidade do espazo pictórico, creando unha sensación case de horror vacui. Chaman a atención as cores que emprega, protagonistas absolutas da obra: azuis, amarelos, laranxas cobren as formas que se separan á súa vez cunha liña grosa grisácea. Asinado no ángulo inferior dereito.