Diego de Muros

Autoría descoñecida

José Manuel García Iglesias

Preséntase de corpo enteiro, en pé. Na mesa que hai a un lado, móstrase un tinteiro con tres plumas que foron interpretadas como unha alusión ás fundacións que este personaxe fixo con respecto ao Estudo Xeral de Compostela, Colexio de Santo Domingo de Oviedo e o Colexio de San Salvador de Oviedo, en Salamanca.

Encóntrase hoxe no Paraninfo e procede dun mosteiro de monxas, en Lerma, aínda cando o seu destino inicial ben puido ser o citado colexio de San Salvador; a datar no último terzo do século XVIII.

O retrato

Neste retrato de Diego de Muros (vid. J. García Oro, 1976; J. García Oro, 1998) cabe relacionar as tres plumas visibles no tinteiro coa súa condición de escritor humanista, xa que se lle considera autor de dous textos en latín e outro en castelán (vid. J. M. Monterroso Montero, 1999; J. M. Monterroso Montero, 2002).

Tamén hai un retrato de Diego de Muros nun gravado publicado na Historia do Colexio Vello de S. Bartolomeu. Segunda Parte, obra de Francisco Ruiz de Vergara, editado en Madrid en 1768. Ten forma de medallón, no que é citado como bispo de Oviedo e fundador do colexio salmantino (vid. S. Andrés Ordax, 1995, p. 63; E. Cal Pardo, 2003, p. 253. Vid. J. M. García Iglesias, 2016, pp. 188-189).

Bibliografía

S. Andrés Ordax, 1995: S. Andrés Ordax, “Historia del Colegio Viejo de S. Bartolomé. Segunda Parte”, en S. Andrés Ordax (coord.), El Cardenal y Santa Cruz: V Centenario del cardenal Mendoza (m. 1495) fundador del Colegio Mayor de Santa Cruz, Valladolid (Colegio Mayor de Santa Cruz de la Universidad de Valladolid), 1995.

E. Cal Pardo, 2003: E. Cal Pardo, Episcopologio Mindoniense, Mondoñedo-Ferrol (Publicaciones de Estudios Mindonienses), 2003.

J. M. García Iglesias, 2016: J. M. García Iglesias, Minerva, la Diosa de Compostela. Espacios y obras a relacionar con el saber, Santiago de Compostela (Andavira Editora- Consorcio de Santiago), 2016.

J. García Oro, 1976: J. García Oro, Diego De Muros III y la cultura gallega del siglo XV, Vigo (Editorial Galaxia), 1976.

J. García Oro, 1998: J. García Oro, Diego De Muros III, Santiago de Compostela (Xunta de Galicia), 1998.

J. M. Monterroso Montero, 1999: J. M. Monterroso Montero, “Un Nuevo retrato de don Diego III de Muros en la Universidad de Santiago de Compostela”, XVII Ruta Cicloturística del Románico-Internacional, XVII (1999), pp. 198-202.

J. M. Monterroso Montero, 2002: J. M. Monterroso Montero, MONTERROSO MONTERO, J. M., “Retrato de Diego III de Muros”, en (catálogo de exposición) Los Arzobispos de Toledo y la Universidad Española, Toledo (Universidad de Castilla-La Mancha), 2002, pp. 176-177.

Ficha técnica

Número de referencia: IBC0000146

Autoría: Autoría descoñecida

Título: Diego de Muros

Temas:

Conmemorativo

Data: 1816

Técnicas:

Óleo

Dimensións:

Alto: 165 cm. Longo: 115 cm. Sen marco Alto: 185 cm Longo: 135 cm. cm. Ancho: 5,5 cm.

Materiais:

Lenzo

Localización: Facultade de Xeografía e Historia

Diego de Muros

Estudo Xeral de Compostela

Facultade de Xeografía e Historia

Paraninfo

Colexio de Santo Domingo de Oviedo

Colexio de San Salvador de Oviedo

retrato

Obras relacionadas

Traslación do Apóstolo Santiago

Rafael Úbeda Piñeiro

1980

Reinterpretación en clave cubista da tradicional escena xacobea da Traslación do Apóstolo. Fronte a xeométrica e facetada descomposición do espazo, cabe salientar o expresionismo que reserva para a figuración, con rostros de rasgos primitivistas, concibidos algúns como auténticas máscaras, con violentos contrastes de luz e sombra. Asinado no a.i.e.: "Rafael Úbeda"

Paisaxe de Borox (Toledo)

Rafael Úbeda Piñeiro

1970

A concepción da paisaxe de Rafael Úbeda é claramente unha débeda tanto de conceptos cubistas coma da influencia de Cézanne; do primeiro toma a sólida estrutura compositiva, mentres que do segundo toma o concepto de reducir as formas da natureza a figuras básicas de xeometría. Así, o autor preséntanos unha paisaxe dunha vila toledano estruturada en distintas zonas: as árbores e casas do primeiro termo e as montañas do fondo, elementos que quedan reducidos a formas xeométricas triangulares, definidas polo trazo do debuxo. A paisaxe queda, por tanto, reducida a unha recreación de trazos esenciais e esquematizada ao máximo. A paleta cromática é sobria, baseada en gamas de grises, xunto con toques de brancos, ocres, verdes e vermello.

Carlos Fernández-Nóvoa Rodríguez

Manuel Aramburu Núñez

Retrato de Carlos Fernández-Nóvoa Rodríguez, catedrático de Dereito Mercantil e decano de 1968 a 1971. Asinado no ángulo inferior esquerdo.

Gravado sen título

Antón Goyanes Fernández

1984

Aínda que Goyanes caracterízase polo emprego dunha cálida gama cromática, aquí preséntanos un gravado dunha soa tinta. Vinculable coas características do autor é o trazo delicado e fino. Cun debuxo esquemático compón a figura da muller que sitúa en posición horizontal, que contrapón coa sombra que atravesa diagonalmente o fondo, creando un espazo intimista. Asinado no ángulo inferior dereito fóra da prancha "Goianes" e no ángulo inferior esquerdo o número de serie: "55/100"