Entre auga e terra

A figura de Nolo Suárez supón unha renovación á temática da paisaxe galega, principalmente dos elementos terra e auga como orixe da vida, a partir da década dos 80 a través da súa técnica peculiar que lle confire á obra un aspecto acuoso configurando o resultado final a través da acción do propio proceso pictórico. Ante un fondo no que predominan as tonalidades pasteis (azuis e amarelas), o autor salpícao con distintos elementos: unha árbore grande e tres máis pequenas colocadas en liña, unha folla e un arbusto. Todo unido por manchas de cores brancas en espiral e ondulantes, ou verdes que seguen unha liña curva que se converten en signos de identidade do autor.

Retrato do catedrático de Dereito Procesal don Carlos de Miguel Alonso, que foi decano no período de 1959-1961

Cristo crucificado, con tres cravos e pano da pureza que anudado na cadeira, cae voante. Destaca como característica Ferreriana, o arco que debuxa a liña do corpo, así como a marcada anatomía do torso ou a dureza ósea das cadeiras. A cabeza lixeiramente ladeada hacia atrás, imprime gran serenidade, a pesar de que representa o momento da expiración.

Representación do ceo coas constelacións