José Morales Carballo

A retratística de Tito Vázquez caracterízase polo seguimento das pautas decimonónicas; a fidelidade ao modelo, neste caso Andrey Sierra, é a principal búsqueda no retrato que se evidencia perfectamente no rostro. O pintor sitúa o personaxe case frontal. lixeiramente xirado, é cortado por debaixo do peito; vai vestido cun traxe escuro, sobre o que superpón a banda dourada e branca e unha medalla na chaqueta, ambas da orde de Isabel a Católica; colgada do peito leva a medalla da Universidade. Tito Vázquez centra a importancia na ollada, de aí que o personaxe mire directamente ao espectador e potencia ese efecto por medio dun foco de luz que ilumina o rostro e modela a figura. No relativo á técnica, Tito Vázquez é debedor dun concepto decimonónico caracterizado pola importancia do debuxo e a renuncia a unha pincelada solta, o que deixa ver tamén a influencia de Fenollera. Asinado no a.s.d.: "M. VAZQUEZ/SANTIAGO 1900

Conta Luis Blanco Rivero (1871-1942) -catedrático de Anatomía Topográfica a partir de 1904 en Santiago e decano entre 1936-1941- cun retrato asinado por Tito Vázquez, co que medra esta galería de decanos. Leva no peito a medalla de doutor e tamén a banda e a Gran Cruz propia da Real Orde de Isabel a Católica. Dada a autoría desta pintura, trátase dun cadro feito en vida do decano en cuestión e será, posiblemente, o punto de partida para o que faga Elvira Santiso para a Real Sociedade Económica de Amigos do País de Santiago, hoxe na Facultade de Xeografía e Historia. Foi alcalde de Santiago entre 1914 e 1917 e reitor da universidade compostelá entre 1921 e 1930.

Eugenio Montero Ríos (1832-1914) foi estudante e catedrático de Dereito Canónico en Santiago. Está recoñecido cun vítor nesta Universidade, probablemente cando foi designado Ministro de Graza e Xustiza (1871-1873); reutilizouse dedicándollo a Joaquín Díaz de Rábago. O actual é obra de Tito Vázquez e dátase en 1913. Conta cun retrato seu na parte alta e un largo epígrafe abaixo. Iníciase así un formato que, trala concreción do Paraninfo, van seguir outros vítores.

Xan Barcia naceu e morreu en Santiago (1852-1926) e foi catedrático de Anatomía desta Universidade desde 1894. Unha placa honrando a súa figura dispúxose orixinariamente no Hospital Real sendo posteriormente trasladada á Facultade de Medicina; débese a Eiroa. Presenta un retrato en bronce que se inspira nunha fotografía dos seus últimos anos, incorporándose a un marco de pedra no que se redacta unhaepígrafe en galego deixando, así, constancia do galeguismo que di así: XAN BARCIA CABALLERO/ MEDICO E POETA/ NACEU N´ESTA CASA O … /25 D OCTUBRO DO 1852--- FINOU NO/ 10 D OCTUBRO DO 1926. Complétase con outra epígrafe, en letras menores que di o seguinte: TRASLADADA DO HOSPITAL Á FACULTADE DE MEDICINA.