Mulleres

Xunto a estética primitivista de eco románico de Xoán Pardiñas, a outra vertente da súa obra é a informalista. Neste caso, aínda que a figuración non desapareceu totalmente, pois vemos un rostro de fondo, esta perde protagonismo en favor da abstracción. Aquí a influencia do action painting norteamericano, principalmente da obra de Pollock, parece evidente ao crear unha pintura de manchas na que superpón distintas cores, predominando o branco, o negro e en menor medida o vermello, dispostas ao azar, creando esa especie de maraña da que fala o título da obra.

Xoán Pardiñas móvese nesta obra nunha liña que pasa dende a abstracción -sen chegar a abandonar nunca a figuración- ao expresionismo, pasando polo Pop Art. O título da obra "Violación" vén dado pola forma das figuras que centran a composición. Pardiñas xoga frecuentemente, como ocurre nesta obra, cos collages ou elementos en relevo, que lle confiren unha gran carga matérica. Chama a atención a paleta cromática vibrante que emprega, sobre todo os fucsias e malvas que o vincularían cun gusto Pop Art. Está presente ademais outra das súas características: o seu gusto por crear unha serie de personaxes-monstruos, que se moven entre formas figurativas e animais como se trata neste caso e a configuración do tema a través da cor e da estrutura matérica. Asinado no ángulo inferior esquerdo. Esta obra está actualmente retirada da exposición pública e almacenada por entender que o seu título pode resultar ofensivo.

Xoán Pardiñas presenta nesta obra un grupo de catro figuras humanas, tres situadas no fondo, e diante delas unha cos brazos abertos e o rostro de perfil. Son figuras de grandes dimensións, ampulosas e toscas que se vinculan coa estética do autor "románica primitiva" e, aínda que están perfiladas cun groso trazo gris, o autor concíbeas dun xeito homoxéneo. A paleta cromática é restrinxida a base de tonalidades grises e azulados. En relación coa materia, é rugosa e empastada. Asinado no ángulo inferior dereito.

Ao longo da súa produción, a obra de Xoán Pardiñas aproximarase a posturas cercanas á abstracción. Neste caso, a influencia máis cercana é a pintura de acción norteamericana, de aí a apariencia xeral da obra que aparece salpicada por distintas cores ante un fondo gris, xogo de grises e brancos que son claves identificativas do autor; igualmente é importante a técnica, traballa cunha pincelada cargada de materia que lle serve tamén para crear texturas. Asinado no ángulo inferior dereito.