Paisaxe con río e figuras
A paisaxe flamenga desenvólvese como xénero independente na segunda metade do século XVI, acadando o seu máximo apoxeo no Barroco. De comezos do século seguinte é esta paisaxe protagonizada por un rio e atravesada por unha ponte, ás marxes do cal aparecen salpicadas diferentes escenas: un grupo de damas a cabalo e xente que descende dunha barca no ángulo inferior esquerdo, mentres que na outra marxe do río outro conxunto de figuras pasean. A escena está flanqueada por unha gran árbore na marxe esquerda, mentres que na dereita unha frondosa vexetación sitúase paralela ao río. En canto á luz, establécese unha gradación de planos lumínicos, pasando do primeiro termo en sombra á luminosidade do segundo plano e do fondo, creando ademais a captación da representación atmosférica e de amplitude espacial da obra. A gama cromática caracterízase polo emprego de tonalidades grises e pratas, verdes e terras, poñendo a nota cromática a dama a cabalo -o cal parece que ten as patas recortadas- co vestido vermello. Tamén aparece co título "Paisaje con pescadores".
