Paisaxe con vistas ao mar
A paisaxe flamenga desenvólvese como xénero independente na segunda metade do século XVI, acadando o seu máximo apoxeo no Barroco. Deste período é esta obra, na que se amosa unha vista xeral na que unha serie de embarcacións están varadas nunha baía. Desprazado a un lateral do cadro, vemos en primeiro termo a escena principal na que unhas figuras están agrupadas arredor dunha fogueira, a cal se converte no foco de luz principal dese primeiro plano, mostra evidente da influencia do tenebrismo holandés, mentres que un segundo foco de luz exterior é o que ilumina a baía, establecéndose así unha gradación lumínica que, xunto co encadre, crea unha sensación de gran amplitude espacial. No relativo á composición, esta queda centrada pola árbore da marxe esquerda e as montañas rochosas, que se converten no elemento distribuidor do conxunto. Cabe destacar a paleta cromática, de gran variedade e riqueza de matices que van desde os tons pratas, grises e verdes. No ángulo inferior esquerdo o número 2263 en laranxa; no ángulo inferior dereito en branco, o número 973.
