Rostro de muller

Irónica, ou polo menos ambigua, representación dun "sabio", coroado co tocado de bufo. Sobre o intenso vermello, a figura fragméntase organicamente, nunha representación de evidente influencia cubista; os grosos trazos negros e as fortes cores que delimitan estes, constitúen os elementos rexedores da obra, e conforman unha primitiva composición a modo de vitral. Sinatura e data no a.s.d.: "LAXEIRO/ BS-AS/ 1965". Inscrición no reverso: "LAXEIRO/ BS-AS/1965". Tamén no reverso ten unha tarxeta cos datos identificativos (autor, título, cronoloxía, dimensións, e procedencia da galería de Citanía). Comprado á Galería Citania en1981.

Esta obra responde ás características iniciadas por Laxeiro na década dos 70. Nesta etapa, decántase pola riqueza do colorido; fronte as tonalidades terrosas de etapas anteriores, agora traballa con cores vivas destacando os azuis e laranxas. A obra é un abstracto que reflexa a liberdade do autor na súa execución, así como a depuración que oleva á liberar a pintura de toda carga anecdótica. Asinado e datado no a. s. e. "Laxeiro-70/Vigo" Comprado á Galería Citania en1980.

Neste debuxo a carbón, Laxeiro presenta un retrato frontal dunha muller cortado á altura do busto. Centra a atención na mirada do persoaxe que, aínda que parece ausente, mira cara a fóra, cara o espectador. A técnica é reflexo do estilo do autor, destaca a importancia do debuxo, definidor dos rasgos do rostro e a liña, de formas sinuosas e redondeadas coa que traza o perfil do rostro e do manto co que cobre a cabeza.

Cando en 1973 o antigo Café Moderno de Pontevedra é adquirido pola Caixa Rural desa cidade, o mural "O manantial da vida" que Laxeiro realizara nese edificio entre 1940 e 1942 estaba en tan mal estado que o propio pintor decide facer unha copia sobre lenzo e situala no mesmo emprazamento ocultando a pintura mural orixinal. Este debuxo supón un bosquexo dese novo lenzo; trátase dunha figura dunha rapaza que centraría a obra do lenzo, que se compoñía de nenos que son faunos, anxos que son sátiros correndo, doncelas adolescentes que bailan semellando bacantes. No debuxo, Laxeiro presenta a unha rapaza cos ollos pechados que leva unha man á boca. Nel vemos as características do pintor: o gusto polas formas redondeadas, as figuras sólidas e rotundas froito da súa vinculación coa estética do románico. Gran mestre no debuxo, Laxeiro sérvese desta técnica tanto para crear o rostro da rapaza coma para delimitar os perfís e crear as sombras. "Estudio. Laxeiro. mural Pontevedra. 73". Comprado á Galería Citania en 1980.