Sepulcro do Arcebispo Blanco

Mateo López / Pedro Fernández (atribución escultura)

Sepulcro do arcebispo Francisco Blanco, situado no testeiro alto da igrexa da Universidade. Concibido como un retablo, o seu esquema compositivo recorda os sepulcros da capela maior do Escorial. Está constituído por catro grandes columnas, que enmarcan o nicho coa estatua orante do prelado, cun entaboamento que serve de asento ao grand escudo, tamén entre columnas, acollido por un frontón triangular. O emprego de caliza de Coimbra (Pedra de Ança), pola súa brandura e maleabilidade, permite nas esculturas, sobre todo na figura do prelado, unha maior recreación nos detalles ornamentais e un exacerbado naturalismo nos rasgos do rostro e nas mans. Inscrición: "D. FRANCISCO BLANCO LEGIONENSI, AB UNA COMMENDATIONE/ VIRTUTIS, AD AURIENSEM PRIMO,/ TUM AD MALACENSEM EPISCOPATUM/ POSTREMO AD COMPOST. EVECTO-VIRO PIETATE,/ CONSILIO, DOCTRINA, VIGILANTIA, INCOMPARABILI-/ THEOLOGIAE QUONDAM PRAESIDI-ORBORUM AC PAUPERUM/ PARENTI-COLLEGIORUM SOCIETATIS IESU MALAC./ ET COMPOST./ ET IN AURIENSI COMPOSTELLANAQUE/ URBE, GRATUITI HOSPITII FUNDATORI MUNIFICENTISSIMO-/ AMICI CLIENTESQUE MOEST. P. P. - VIXIT/ ANNOS LXIX, MENSES III, DIES XXVI, OBIIT SEXTO/ KALEND. MAII, ANNO DOMINI M D L X X X I ."

Ficha técnica

Número de referencia: IBC0000059

Autoría: Mateo López / Pedro Fernández (atribución escultura)

Título: Sepulcro do Arcebispo Blanco

Temas:

Funerario

Data: 1583

Técnicas:

Policromado

Talla

Materiais:

Calcaria

Localización: Igrexa da Universidade ou da Compañía

Obras relacionadas

Carlos de Miguel Alonso

Manuel Aramburu Núñez

Retrato do catedrático de Dereito Procesal don Carlos de Miguel Alonso, que foi decano no período de 1959-1961

Crucifixo da agonía

José Ferreiro

1804

Cristo crucificado, con tres cravos e pano da pureza que anudado na cadeira, cae voante. Destaca como característica Ferreriana, o arco que debuxa a liña do corpo, así como a marcada anatomía do torso ou a dureza ósea das cadeiras. A cabeza lixeiramente ladeada hacia atrás, imprime gran serenidade, a pesar de que representa o momento da expiración.

Esfera celeste

Delamarche. París

1818

Representación do ceo coas constelacións

Gravado abstracto

Leopoldo Nóvoa García

Dentro da non figuración, constante na produción de Nóvoa, insinúa formas xeométricas a través de relevos, como o rectángulo que emerxe do fondo, ou cores, como o triángulo negro, illado na superficie branquecina do cadro. Completa a composición con liñas e fendas. Asinado no a.i.d.: "Novoa 55/100"