Tomé 5

Neste debuxo, Tomé amosa unha escena paisaxística na que se perciben as formas das nubes e na esquina o sol. Xunto á paisaxe aparecen as siluetas dunha figura humana e dun touro. O autor xoga coas posibilidades que lle ofrece a técnica do debuxo e crea un xogo de contrastes entre brancos e grises.

Nos seus debuxos Tomé emprega xeralmente unha linguaxe na que se move entre unha influencia cubista e expresionista. Ao cubismo débese o tema: unha natureza morta, un bodegón, no cal vemos unha serie de botellas enriba dunha mesa. Añade Tomé a este tema o busto dun home nun lateral do debuxo en actitude pensativa. Do cubismo é tamén o rigor xeométrico dos elementos que compoñen a obra, construídos con esquemas moi básicos a base de liñas rectas. Do expresionismo Tomé aprende dos grandes mestres galegos, principalmente Laxeiro, de quen toma a solidez do debuxo.

Nesta obra, Tomé xoga coas posibilidades da técnica, co contraste entre o branco e o gris do debuxo, para configurar unha imaxe na que representa un bosque de árbores. Estas redúcense aos seus esquemas fundamentais e mesmo o autor xoga coa ambigüidade da imaxe ao fundir un tronco de árbore cun rostro humano.

Este debuxo de Tomé encádrase claramente dentro da corrente primitivista que predominaría na arte galega na década dos 80. Tomé retoma a temática das máscaras africanas -que xa popularizara Picasso a comenzos do século XX-. Precisamente do cubismo toma o autor o estilo xeral da obra: a xeometrización do rostro ou a representación dos elementos en distintos planos. Destaca o uso que fai das sombras co debuxo, creando un xogo de clarescuros.