Vítor de Luis Folgueras Sión

Autoría desconocida

Vítor de carácter heráldico. Está presidido polo escudo da USC sostido por dous putti clásicos, un deles coroa coa man dereita o escudo universitario, o cal, na parte inferior está enmarcado por follas de acanto. Centrando a composición están as insignias episcopais cruzadas: o báculo, atributo que serve de apoio e indica que o bispo debe soster e dirixir aos fieis, e a cruz patriarcal, con dúas barras transversais. Ambos están coroados polo capelo verde suxeito por cordóns rematados en seis borlas, alusivos ao rango de bispo do homenaxeado. Na parte inferior, unha inscrición na que se pode ler: "EXMO. É YLMO. Sr. D. LUIS FOLGUERAS SION, LICENCIADO EN CANONES POR ESTA UNIVERSIDAD, DEÁN DE LA SANTA YGLESIA CATEDRAL DE ORENSE, OBISPO DE TENERIFE, ARZOBISPO DE GRANADA, CABALLERO GRAN CRUZ DE CARLOS 3º. SENADOR DEL REINO. &. &."

Ficha técnica

Número de referencia: IBC0000448

Autoría: Autoría desconocida

Título: Vítor de Luis Folgueras Sión

Temas:

Conmemorativo

Técnicas:

Temple

Dimensións:

Alto: 152 cm Ancho: 112 cm

Materiais:

Táboa

Localización: Facultade de Dereito

Obras relacionadas

Facultade de Química. Portada

José Ferreiro

1803

A Facultade de Ciencias (agora de Química) levántase na chamada “Residencia”. Encoméndaselle a Jenaro de la Fuente (1961). En certo modo, o arquitecto presenta esta portada evocando a do edificio da Universidade, do que proviña o grupo presidido por Minerva, hoxe aquí situado tras ser retirado do seu lugar orixinal e pasar por diferentes espazos. Ten en conta tamén o estilo ao que responde en xeral a urbanización da “Residencia”, tan vinculada á súa persoa. Foi José Ferreiro quen, seguindo o disposto pola Xunta de Obras da Universidade, levou a cabo este grupo escultórico (1803).

Carlos de Miguel Alonso

Manuel Aramburu Núñez

Retrato do catedrático de Dereito Procesal don Carlos de Miguel Alonso, que foi decano no período de 1959-1961

Gravado abstracto

Leopoldo Nóvoa García

Dentro da non figuración, constante na produción de Nóvoa, insinúa formas xeométricas a través de relevos, como o rectángulo que emerxe do fondo, ou cores, como o triángulo negro, illado na superficie branquecina do cadro. Completa a composición con liñas e fendas. Asinado no a.i.d.: "Novoa 55/100"

Esfera celeste

Delamarche. París

1818

Representación do ceo coas constelacións