Gravado que reflicte o gusto polos temas antropolóxicos e etnográficos galegos que cultivou Pacios. Así, sobre un fondo raiado en tons marróns e unha superficie verde, superpón tres elementos que se asocian con Galicia: unha campesiña galega no ángulo superior dereito, un xugo con dúas cunchas no medio e unha roda na parte inferior da obra.

Escultura dunha muller espida, de gordura esaxerada, que adopta unha postura de certa torsión. A obra forma parte dunha serie de personaxes iconograficamente característicos da produción de Conde. A excesiva obesidade amósase en toda a súa plástica voluminosidade, acentuándose pola desnudez e as posturas destes personaxes. A Ariadna remite ademais a iconografías prehistóricas vencelladas á fecundidade feminina. 

Sobre un fondo case abstracto -do que tan só se distinguen dúas formas esféricas, na parte inferior e superior- articulado con distintas cores en varias franxas, Pacios contrapón unha figura dun santo que pola estética lémbranos ás figuras románicas que parece estar contemplando algo, o que daría o título do gravado.

Ao seu traballo sendo moi novo na imprenta da Deputación Provincial, Pacios débelle o coñecemento das distintas técnicas de impresión que empregaría nun futuro na súa obra gráfica. Neste gravado, o autor retrata a catro personaxes labregos, dous homes e dúas mulleres -tema costumista que será o predominante en toda a súa produción, tanto na pintura coma no gravado-, baixo un estilo expresionista, cunha forza brutal como querendo sinalar o esforzo deste traballo, xunto cun violento contraste de clarescuros.

Seguindo a temática frecuente na obra de Pacios, o autor representa neste gravado unha escena costumista protagonizada por un grupo de tres labregos, dúas persoas adultas e un neno, que están almacenando o gran en sacos. A escena sitúase nun campo no que vemos un hórreo detras. Encádrase o estilo do autor dentro do expresionismo que reflicte na caracterización ruda dos personaxes e do violento contraste dos clarescuros.

Paisaxe dun lago

Paisaxe mariña. Nun primeiro termo, dous barcos varados e o mar embravecido.