Debuxo da fachada do Obradoiro a pluma en tinta negra . Asinado no ángulo inferior esquerdo. Na parte inferior presenta unha inscrición " VII simposio Profesores español"

Obra figurativa que mostra unha parella, unha de costas e outra de perfil. A pintura de Maside é enérxica, impulsiva, de trazos fortemente coloristas de influencia fauvista; xunto a ela, os ecos do expresionismo histórico e a xeometría do cubismo visible nas formas das figuras. Pola variedade e forza cromática empregada, claramente expresionista, pódese insicribir esta obra aproximadamente na década dos 80. Asinado no a.i.d.

O autor mostra a súa devoción polos fondos matéricos, polas superficies cambiantes, esaxeradamente rugosas. Podemos ver unha cadeira sobre unha enorme superficie de cor terra recorrendo novamente ao símbolo para denunciar a progresiva desertización da Península Ibérica. Un inmenso espazo baleiro dominado por unha estrutura granulada de cor caracteriza esta composición que se aproxima á abstracción. Patiño patentiza que na súa obra todo é importante, todo é significativo, desde a composición e o debuxo ata a cor, posiblemente máis irracional e máxico da pintura. Asinado no ángulo inferior esquerdo:"A. PATIÑO"

Concibida a obra como un muro que actúa de fondo da obra, Moldes superpón a este fondo toda unha serie de elementos: cruces, espirais, círculos e figuras como unha árbore de gran relevo, característica esta que desenvolve a partir de finais da década dos 80 facendo que as súas obras conteñan un compoñente máis matérico. Moldes reinterpreta os símbolos tradicionais galaicos, neste caso espirais que remiten a unha cultura ancestral prehistórica que o pintor pontevedrés reinterpreta converténdoos nun selo característico. O valor matérico da obra e a inclusión destes elementos como as cruces falan tamén da súa influencia polo informalismo, especialmente da obra de Tàpies.

Baseado no Capítulo XLI da obra de Cervantes, "De la venida de Clavileño, con el fin desta dilatada aventura", do Quixote, Garabal representa unha escena na que se ve a Don Quixote e a Sancho quen, cos ollos vendados, están subidos no cabalo de madeira Clavileño o cal os conduciría nunha viaxe e rincharía ao chegar ao final. Así vemos, nun paisaxe de Castela a Mancha cun muíño de vento ao fondo, a figura do cabalo de madeira sobre o que van montandos o Quixote e seu escudeiro Sancho Panza, ambos os dous cos ollos vendados. Ao redor, un grupo de mulleres observan a escena mentres que outros homes están tocando música. Tecnicamente a obra destaca pola importancia do debuxo, que delimita nitidamente as siluetas das figuras; emprega Garabal unha ampla paleta cromática na que teñen cabida os laranxas, amarelos, verdes e os azuis tan característicos do autor. Cumpre destacar o manexo do autor na creación da perspectiva e na captación atmosférica e de luminosidade, cunha gran importancia no estudo das sombras. No ángulo inferior esquerdo aparece unha dedicatoria do autor ao catedrático de literatura D. Enrique Moreno Báez. "A. D. Enrique Moreno B. afectuosamente Garabal".

Débese a Felipe Criado o retrato de Ramón María del Valle Inclán, tamén ultimado como vítor. É o resultado dunha proposta realizada polo decano da Facultade de Filosofía e Letras, Otero Túñez, en 1967 con motivo do centenario do nacemento do escritor, cun enmarcado similar ao do cadro de Asorey. Neste caso ten “…unha placa de metal, gravada por Mayer, Valle Inclán/ Alumno desta Universidade/ 1866-1936”; refírese aos seus estudos en Dereito entre 1885 y 1890. Estamos, tamén aquí, ante un retrato que atende a expoñer, sobre un fondo neutro, a individualidade do personaxe co complemento dunha mesa e duns libros, alusivos á súa actividade literaria.

Vista da torre do reloxo da catedral de Santiago dende a Rúa do Vilar. Asinado no ángulo inferior esquerdo. No ángulo inferior dereito, dedicatoría do ano 1997, "VII simposio Profesores Español"