A obra de López Gúntín -enmarcada dentro do ámbito da Nova Figuración- é eminentemente figurativa, influenciado polo realismo. Traballou o retrato e as composicións de figuras, como a que se amosa nesta obra. Trátase dunha escena que transcorre nunha aula na que vemos a un grupo de nenos organizados en torno a dúas mesas. O seu estilo baséase nun rigor xeométrico co que define tanto as figuras coma o espazo no que se sitúan, aínda que sen caer na descomposición da forma que caracterizaba o cubismo. Cromaticamente decántase por unha gama de cores suaves, pasteis que difumina máis cara o fondo.

Paisaxe dunha fronte urbá, de fachadas estreitas e alongadas, dispostas co característico apiñamento. Son formas sinxelas e elementais, cunha inxenuidades que se aproximan ao naïf. Destaca a paleta cromática coa que individualiza cada vivenda, de novo coas tonalidades cálidas características da autora.

Bodegón que representa unha maceta sobre unha mesa.

Obra paradigmática do estilo de López Guntín; encadrado na Nova Figuración, o pintor lucense basea as súas composicións nun sólido debuxo, un rico colorido e un rigor xeométrico co que constrúe a escena. Así, dellimita xeometricamente os distintos elementos espaciais cos que crea a sensación de profundidade: un primeiro termo no que vemos un solo axedrezado, un segundo ámbito no que se ve un campo onde se atopan os nenos, e un terceiro nivel presidido polas montañas. A liña do debuxo, co que constrúe o perfil das figuras e das formas, convértese nun elemento secundario ante o intenso colorido que domina a escena.

Bodegón composto dunha serie de piñas colocadas sobre un mantel, que responde fielmente a unha das características principais da obra de López Guntín: a voluptuosidade da cor que emprega tanto nas cores das piñas coma para as sombras que estas proxectan. A súa é unha pintura xestual, de trazo libre e amplo que permite percorrer as pegadas do pincel.

Caixa de madeira que contén un pentagrama de metal para ensinar a escala musical.