Asinado a. i. d.

Está feito en dúas pezas. Asinado a. i. d.

Xoán Pardiñas móvese nesta obra nunha liña que pasa dende a abstracción -sen chegar a abandonar nunca a figuración- ao expresionismo, pasando polo Pop Art. O título da obra "Bailón I" vén dado pola forma de figura en relevo que centra a composición e suxire unha forma de baile. Pardiñas xoga frecuentemente, como ocorre nesta obra, cos collages ou elementos en relevo, que lle confiren unha gran carga matérica. Chama a atención a paleta cromática vibrante que emprega, sobre todo os fucsias e malvas que o vincularían cun gusto Pop Art. Asinado a. i. e. Mercado en 1990.

Xoan Pardiñas móvese nesta obra nunha liña que pasa dende a abstracción -sen chegar a abandonar nunca a figuración- ao expresionismo, pasando polo Pop Art. O título da obra "Bailón II" vén dado pola forma de figura en relevo que centra a composición e suxire unha forma de baile. Pardiñas xoga frecuentemente, como ocurre nesta obra, cos collages ou elementos en relevo, que lle confiren unha gran carga matérica. Chama a atención a paleta cromática vibrante que emprega, sobre todo os fucsias e malvas que o vincularían cun gusto Pop Art.

A obra, auténtica renovación do xénero do bodegón, concéntrase na representación do obxecto, neste caso unha camisa que flúe sobre fondo escuro e neutro. Cadro no que adquire un gran protagonismo a materia e a cor, as pinceladas son cálidas e coloristas. A temática da roupa é unha referencia en Datas, a súa execución é esquisita dentro da súa aparente elementalidade. a. i. d. "Datas 72"

Durante a década dos 80, Bibián traballou nunha serie -que expón na mostra do colectivo Nome en Lugo en 1988-, que recolle un traballo no que as formas que presenta teñen o seu punto de partida e a máis clara influencia na pintura prehistórica, coa que pretendía recuperar o comezo da pintura e reivindicar o valor e os modos de facer nos comezos da arte. Son figuras de animais, neste caso cans, que ineludiblemente nos traen á memoria as pinturas murais da época magdaleniense e as covas do Levante español. Con respecto da técnica, destaca o carácter xestual da pincelada, o ritmo vibrante das cores que aportan ricos matices cromáticos destacando a gama dos grises e o trazo do negro. Asinado a. i. d.

Durante a década dos 80, Bibián traballou nunha serie -que expón na mostra do colectivo Nome en Lugo en 1988-, que recolle un traballo no que as formas que presenta teñen o seu punto de partida e a máis clara influencia na pintura prehistórica, coa que pretendía recuperar o comezo da pintura e reivindicar o valor e os modos de facer nos comezos da arte. Son figuras de animais, neste caso cervos, que ineludiblemente nos traen á memoria as pinturas murais do período magdaleniense e das covas do Levante español. No relativo á técnica, destaca o carácter xestual da pincelada, o ritmo vibrante das cores que aportan ricos matices cromáticos destacando a gama dos grises e o trazo do negro. Asinado a. i. d. "Bibián 85"

O tema da maternidade é habitual na produción de Vidal Abascal (1908-1994). Neste caso, o grupo componse da nai que, situada de perfil, abraza o seu fillo. A estética primitivista e expresionista característica da arte galega do primeiro terzo do século que os pintores tomaban da escultura románica, retómaa aquí o artista ao amosarnos unha figura de rotundos volumes, estática e sólida, semellando a pesadez do granito, vinculable á estética que Faílde realiza na escultura. O debuxo xoga un papel importante ao perfilar timidamente as figuras contra o fondo. A influencia expresionista está presente no tratamento que lle confire ao rostro da muller ou na técnica, unha pintura empastada e de cores fortes e alegres, que se convertirán nun sinal de identidade do autor. Asinado a. s. e. "Vidal Abascal"

Feita en tres pezas

De xeito case agresivo, combínanse sobre a superficie do lenzo cores, texturas, manchas, raias, bucles e arrastres de pintura, todas pegadas do proceso creativo, dunha pintura que é visceralmente xestual. Nome da autora no reverso.

José Rodríguez González naceu en Bermés, Lalín (1770-1824). Foi colexial de San Xerome. Dedicouse, entre outras materias, ás matemáticas e á astronomía. O seu vítor presenta un único escudo, o da Universidade, entre dous ignudi que neste caso non se vinculan tanto coa parte heráldica, á que acompañan a cada lado, senón co papel de presentarnos, un deles uns prismáticos -ademais doutro instrumento de medición, cunha chumbada- e o outro, un globo terráqueo e un mapa. Pódese distinguir tamén neste caso algún instrumento de medición no chan. Nun e noutro lado poden contemplarse, tamén nesa parte baixa, coroas de grilandas. Estamos, por outra parte, ante un modo de narrar que resulta moi próximo ao exposto por José Ferreiro na portada da Universidade. Conta con epígrafe e cabe datalo cara a 1856.