Asinado a. i. d.

Dentro das súas últimas composicións, atópase este acrílico de Caruncho, unha obra completamente abstracta que se sustenta en base a dous principios: cor e xeometría, débeda da súa vinculación con propostas suprematistas e construtivistas. A superficie pictórica está dividida en tres franxas de cor horizontais e paralelas na que se xoga con distintas tonalidades de grises, vermellos e amarelos. Sobre estas bandas trázanse unhas liñas en branco e gris que fragmentan a obra xerando planos xeométricos, fracturas e unha enorme tensión á obra, creando a sensación de que se trata dun puzzle. Asinado polo autor no ángulo inferior dereito.

Dentro das súas últimas composicións, atópase este acrílico de Caruncho, unha obra completamente abstracta que se sustenta en base a dous principios: cor e xeometría, débeda da súa vinculación con propostas suprematistas e construtivistas. A superficie pictórica está dividida en tres franxas de cor horizontais e paralelas na que se xoga con distintas tonalidades de grises, vermellos e amarelos. Sobre estas bandas trázanse unhas liñas en branco e gris que fragmentan a obra xerando planos xeométricos, fracturas e unha enorme tensión á obra, creando a sensación de que se trata dun puzzle. Asinado polo autor no ángulo inferior dereito.

Dentro das súas últimas composicións, atópase este acrílico de Caruncho, unha obra completamente abstracta que se sustenta en base a dous principios: cor e xeometría, débeda da súa vinculación con propostas suprematistas e construtivistas. A superficie pictórica está dividida en tres franxas de cor horizontais e paralelas na que se xoga con distintas tonalidades de vermellos, amarelos e azuis. Sobre estas bandas trázanse unhas liñas en branco e gris que fragmentan a obra xerando planos xeométricos, fracturas e unha enorme tensión á obra, creando a sensación de que se trata dun puzzle. Asinado polo autor no ángulo inferior dereito.

Dentro das súas últimas composicións, atópase este acrílico de Caruncho, unha obra completamente abstracta que se sustenta en base a dous principios: cor e xeometría, débeda da súa vinculación con propostas suprematistas e construtivistas. A superficie pictórica está dividida en tres franxas de cor horizontais e paralelas na que se xoga con distintas tonalidades de vermellos, amarelos e azuis. Sobre estas bandas trázanse unhas liñas en branco e gris que fragmentan a obra xerando planos xeométricos, fracturas e unha enorme tensión á obra, creando a sensación de que se trata dun puzzle. Asinado polo autor no ángulo inferior dereito.

Dentro das súas últimas composicións, atópase este acrílico de Caruncho, unha obra completamente abstracta que se sustenta en base a dous principios: cor e xeometría, débeda da súa vinculación con propostas suprematistas e construtivistas. A superficie pictórica está dividida en tres franxas de cor horizontais e paralelas na que se xoga con distintas tonalidades de amarelos, azuis e grises. Sobre estas bandas trázanse unhas liñas en branco e gris que fragmentan a obra xerando planos xeométricos, fracturas e unha enorme tensión á obra, creando a sensación de que se trata dun puzzle. Asinado polo autor no ángulo inferior dereito.

Dentro das súas últimas composicións, atópase este acrílico de Caruncho, unha obra completamente abstracta que se sustenta en base a dous principios: cor e xeometría, débeda da súa vinculación con propostas suprematistas e construtivistas. A superficie pictórica está dividida en tres franxas de cor horizontais e paralelas na que se xoga con distintas tonalidades de azuis, amarelos e vermellos. Sobre estas bandas trázanse unhas liñas en branco e gris que fragmentan a obra xerando planos xeométricos, fracturas e unha enorme tensión á obra, creando a sensación de que se trata dun puzzle. Asinado polo autor no ángulo inferior dereito.

Gravado no que en primeiro plano podemos ver un cruceiro e no fondo unha paisaxe rural con prados e casiñas. Asinado a. i. d.

Nesta obra de grupo, Bóveda plasma fielmente a súa estética vinculada ao rexionalismo galego. Retrata esta familia seguindo un esquema piramidal, no que se inscribe a figura da nai que abraza e suxeita aos seus fillos. Tecnicamente repítense as características dos seu estilo: a rudeza das figuras, dun certo primitivismo, de perfís redondeados e delimitadas cun groso debuxo negro, así como a pincelada dinámica e empastada, cargada de materia. Asinado a. i. d.

A obra de Cristina Durán Arufe móvese moi preto da abstracción -aínda que a autora prefire non clasificarse en ningún estilo-. Caracterízase a súa obra pola forza cromática, neste caso azuis cobaltos, grises e amarelos dominan toda a composición, na que apenas se distinguen formas recoñecibles; tan só na parte inferior unha forma de escaleira feita a través do que parece ser un prego de papel. Xoga coa técnica ofrecendo diferentes texturas na obra, deixando unha parte da superficie do lenzo máis rugosa e outras máis difuminadas. Datos da autora no anverso.

En primeiro plano aparece un prado de trigo e no fondo vese unha aldea. Asinado a. i. d.